هنگامی که خیارهای تازه به کارخانه می رسند، ابتدا آنها را حمام می کنند.
سپس کارمندان خیارها را بر اساس اندازه مرتب می کنند.
مهم این است که خیارها نه خیلی بزرگ باشند و نه خیلی کوچک، زیرا باید در ظرف تهیه شده جا شوند و باید تا حد امکان بزرگ باشند.
سپس کارمندان یک بررسی کیفیت انجام می دهند: چشمان هوشیار و سریع آنها تک تک خیارها را از نظر کیفیت خوب بررسی می کنند.
حالا خیارها همراه با دم کرده سرکه با ادویه ها و گیاهان سنتی در کوزه ها می آیند.
شیشه ها اکنون پاستوریزه شده اند، به این معنی که آنها را به آرامی گرم می کنیم تا بتوان آنها را برای مدت طولانی – بدون هیچ گونه مواد نگهدارنده – نگهداری کرد و در تمام طول سال در دسترس هستند.
بعد از دو هفته خیارشور کیلویی امروز ما طعم تند خود را به خود گرفته و آماده نوش جان می شوند.
خیارهای ما نه تنها به طرز شگفت انگیزی ترد می مانند، بلکه بیشتر مواد تشکیل دهنده آنها مانند ویتامین ها و مواد معدنی حفظ می شوند.
کشاورزان قراردادی ما خیارهای خود را “نزدیک کارخانه” می کارند – برای ما این بدان معناست که حداکثر 20 کیلومتر بین مزرعه و کارخانه وجود دارد.
اینگونه است که ما شعار خود را “تازه از میدان به شیشه” محقق می کنیم.
این فاصله های کوتاه برای ما مهم است. به این ترتیب میتوانیم بهطور پایدار تولید کنیم، غورهها تازه در لیوان ریخته میشوند و طعم دم کرده سرکه را به شدت به خود میگیرند.
این روزها در اوج تابستان که بسیاری از مردم به تعطیلات می روند و تجارت به کسادی می رسد، اغلب عبارت “زمان ترشی” را از افراد تجاری می شنویم.
این عبارت در میان روزنامه نگاران نیز رایج است، زیرا تابستان معمولاً زمان ترشی است که در تابستان برای گزارش سیاسی، تجاری و فرهنگی (همچنین به عنوان رکود تابستانی شناخته می شود) وجود ندارد.
اما به هر حال این اصطلاح از کجا می آید؟
ترش کردن غذا از دیرباز راهی برای ماندگاری بیشتر آن بوده است. به این ترتیب مردم توانستند سبزیجات را در تابستان برای زمستان ناچیز ذخیره کنندو این دقیقاً فصل ترشی است، یعنی دوره زمانی که با انکار مشخص می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.